Raleigh vallen & Voltzberg

Home sweet home, na vier dagen op trip te zijn geweest ben ik toch weer blij om thuis te zijn. Vrijdagochtend vetrokken we naar Raleighvallen en Voltzberg. Het was ongeveer 4,5 uur rijden naar het water en vervolgens moesten we nog drie uur met de boot om bij onze eindbestemming te komen. De weg er naar toe heb ik veel geslapen, verbazingwekkend want de weg bestond voornamelijk uit gaten, hobbels en bobbels.
Toen we bijna bij onze eindbestemming waren maakten we nog even een tussenstop op een eilandje. Er was ook een andere groep aanwezig. Eén van de jongens van die groep had een vogelspin vast. Ik moest en zou hem vasthouden. De eerste stap naar die grote harige spin toe is doodeng, maar wanneer hij op je loopt valt het best mee, het kriebelt alleen! Nadat ik mijn angst had overwonnen kwamen we aan bij onze slaapplek. Het was een hele grote hut gemaakt van houten palen. Hier moesten wij de komende drie nachten met onze hangmatten in overnachten.
Nadat we onze spullen uitgepakt hadden kwamen we erachter dat we op een plek hingen waar het niet mocht. We moesten namelijk ergens hangen waar al meer dan 60 personen sliepen. We gingen hier dus niet mee akkoord. In totaal waren er 80 mensen die deelnamen aan deze trip, dit was dan alleen maar van één reisorganisatie. Naast deze grote groep waren er ook nog andere kleine groepen. Behoorlijk toeristisch dus! De mensen van de trip gaven aan dat alles wel goed kwam en dat we rustig aan moesten doen. Rustig aan doen zat er voor ons niet in. Het was namelijk donker en we moesten onze hangmatten nog ophangen zonder licht, we hadden namelijk bijna allemaal geen zaklamp meegenomen. Uiteindelijk is het die avond goed gekomen en mochten we daar toch slapen. De volgende dag moesten we wel verhuizen naar beneden (wat officieel geen slaapplek is voor hangmatten).

De volgende dag moesten we vroeg opstaan, onze groep van 20 personen, vertrok naar Voltzberg. De heenweg was ontzettend zwaar. Niet alleen door de warmte maar ook door de snelle looptempo van onze gids. We kregen daardoor bijna niet de kans om van de jungle te genieten. Tijdens het lopen kwamen we wel brulapen tegen. Ze waren alleen niet zo blij om ons te zien want er werd van alles naar ons toe gegooid. We besloten daarom maar om verder te lopen. Toen we bij de voet van Voltzberg aankwamen was ik zo ontzettend blij, we konden even genieten van het uitzicht en daarna was het toch echt de bedoeling om de Voltzberg op te klimmen. De blaren stonden op mijn voeten maar eenmaal aan de top was het uitzicht prachtig. We konden ongeveer een half uur bijkomen van de zware, steile beklimming naar de top. Daarna moesten we weer naar beneden. Ik was al lang blij dat we naar boven mochten want als het had geregend mochten we niet naar boven. Het zou dan te glad en gevaarlijk zijn.

De terug weg was nog zwaarder. We hebben ongeveer 3 uur over de terugweg gedaan. In totaal hebben we 16 km gelopen. Ik kon op de terugweg alleen nog maar aan de waterval denken waar we in mochten zwemmen. Toen we bij de waterval aankwamen wist ik niet hoe gauw ik in het water moest springen. Helaas lagen er overal stenen en kon ik er niet in springen maar moest ik voetje voor voetje het water in. Het was heerlijk!!!

We kwamen laat in de middag bij ons kamp aan. We hebben eerst wat gegeten en daarna gingen we toekans spotten. We hebben er een aantal zien vliegen, zelfs wat kleine papagaaien! Op de terugweg ging het ontzettend hard regenen. Het viel met bakken uit de lucht. Anouk en ik vonden dit het moment om in de regen te gaan douchen. We hebben ons vervolgens afgespoeld in de rivier. Ik voelde me weer fris en fruitig. We kwamen er toen ook meteen achter waarom en normaal gesproken beneden geen hangmatten hangen. Al het water stroomde namelijk bij ons naar binnen, we moesten ze snel mogelijk alle spullen van de grond halen. Ook werden er zeilen opgehangen omdat de buitenste hangmatten nat werden.

’s Avonds hebben we hebben we lekkere soep gegeten en later op de avond kregen we rijst met groenten. Ook werd toen de planning voor de volgende dag besproken. We gingen de volgende dag naar de Raleigh vallen. We stonden iets later op en konden ’s ochtends genieten van een stuk paasbrood. Daarnaast hadden ze pannenkoeken, brood, ei, tomaat, komkommer een standaard brood beleg.

De wandeltocht naar de Raleigh vallen was gelukkig ik stuk korter dan naar Voltzberg. Ik heb deze wandeltocht in de jungle op mijn slippers gelopen en geloof me, daar waren mijn voeten en blaren mij dankbaar voor! Eenmaal aangekomen bij de Raleigh vallen begonnen het kei hard te regenen. We hebben ongeveer 15 minuten in de regen gestaan en daarna kwam het zonnetje te voor schijn. We hebben lekker op de rosten gezeten en van het uitzicht op de Raleigh vallen genoten. Op de terug weg stond iedereen opeens stil. Er lag een slang op een boomstronk. Het was een giftige en agressieve slang. De gids heeft de slang uiteindelijk kunnen vangen en heeft hem meegenomen. Hij gaf aan dat als hij hem los zou laten, de slang ons zou aanvallen. Het was dus een goed plan dat hij hem niet los zou laten met ons in de buurt. Eenmaal “thuis” aangekomen kregen we bami met bakabana, het was heerlijk! Later in de avond kwamen er nog wat nieuwsgierige doodskopaapjes bij ons kijken. Ze waren totaal niet bang en sprongen overal heen.

Als afsluiting van de laatste avond trokken we onze Borgoe fles open en hebben kaartspelletjes gespeeld. Daarna gingen we naar een optreden kijken van de Raleigh boys, ze speelden muziek en iedereen was aan het dansen. Ik had natuurlijk weer een danspartner gevonden, namelijk een jongetje van ongeveer zes jaar oud. Het was een leuke afsluiting van de trip.

De volgende morgen moesten we onze spullen inpakken en vertrokken we rond 11 uur met de boot richting de bussen. Eenmaal bij de bussen aangekomen kregen we wat te eten en moesten we onze spullen in onze bus leggen. Op de terugweg begon het heel hard te regenen. Hierdoor was de bumpy ride nog erger geworden. Al stuiterend kwamen we aan bij de verharde weg. Ik was blij toen ik thuis was en een heerlijke douche kon nemen en vervolgens in mijn bed kon gaan liggen in plaats van in een hangmat. Home sweet home!